О.Энхсайхан: Буудлага спортынхон өөрийгөө ялсан хүмүүс байдаг

Цагдаагийн ерөнхий газрын \”Хүч” спорт хорооны туслах дасгалжуулагч, цагдаагийн ахлах ахлагч
О.Энхсайхантай ярилцлаа. Тэрбээр Монголын буудлаг спортын холбооны нарийн
бичгийн даргын үүргийг мөн гүйцэтгэдэг юм.

-Та хэзээнээс буудлага спортоор хичээллэж
эхэлсэн бэ.Буудлагын тамирчин яаж
цагдаагийн байгууллагатай холбогдов?

-Би 1990 онд Багануур дүүргийн дунд сургуулийн есдүгээр ангийн
сурагч байхдаа анх буудлага спортоор хичээллэж эхэлж байлаа. Анхны багш маань
буудлага спортын мастер Б.Цэрэннадмид гэдэг хүн байдаг. 26 дахь жилдээ энэ
спортоор хичээллэж, амьдралаа холбож явна. Хэрхэн цагдаагийн байгууллагад орсон
бэ гэвэл, 2008 онд Монголын бүх ард түмний спартакиадад цагдаагийн
байгууллагаас баг тамирчид бэлдэнэ гэсэн хүсэлтийн дагуу тухайн үеийн \”Хүч”
спорт хорооны н.Эрдэнэбаяр дарга надад санал тавьж, би зөвшөөрснөөр Замын
цагдаад хуваарилагдан очиж байсан.

Буудлагаараа л явж байгаад цагдаагийн албатай холбогдсон доо.
Замын цагдаагийн Тусгай хамгаалалтын тасагт цагдаагийн хурандаа Ч.Жаргалсайхан
даргын удирдлагад цагдаа зохицуулагчийн албанд цагдаагийн дэд ахлагч цолтойгоор
ажлын гараагаа эхэлж байлаа. Буудлагаар хичээллэхэд олон цагаар бэлтгэл хийдэг.
Тууштай, маш тэсвэр, тэвчээртэйгээр хичээллэсэн хүн амжилтад хүрдэг. Насны
хязгаар, зааггүй спорт. 50 настай хүн, өндөр амжилт гаргах зорилго тавиад
хичээллэсэн ч амжилтад хүрч болдог давуу талтай, спорт. Сүүлийн үед хүмүүс их
сонирхон хичээллэх болсон. Буудлагын спортоор хичээллэх нь бясалгал хийж
байгаатай төстэй, бясалгал хийсэн мэт кайф авдаг гэж яриад байгаа. Буудлага бол
өөрийгөө хянаж чаддаг, өөрөө өөртэйгөө л тэмцдэг спорт шүү дээ. Цагдаагийн алба
цаг наргүй, хариуцлагатай, хүнд ажил. Ажлын үр дүн 100 хувь байхыг шаарддаг.
Миний үйл ажиллагаанаас болж хэн нэгэн хохирох вий гэдэг юм бий. Цагдаа
зохицуулагч байна, замын хөдөлгөөнийг гацаахгүй зохицуулна гэдэг чинь сайхан.
Бас л тэсвэр тэвчээр, хатуужил шаардсан ажил даа. Дээрээс нар, дороос асфальт,
хажуугаас автомашины мотор хална. Ээлжгүйгээр нэг өдөр ажиллана гэдэг чанга
шүү. Өглөө 07:00 цаг өнгөрөөж гэрээсээ гараад л манай тусгай хамгаалалтынхан
чинь төрийн өндөрлөгүүд хэзээ бууна тэр цагт л бууж, гэртээ харина шүү дээ.

-Олон жил энэ спортоор
хичээллэж байгаа юм байна. Анхны
амжилтынхаа тухай?

-1991 онд Залуучуудын улсын аварга шалгаруулах тэмцээнээс хүрэл
медаль хүртэхдээ их урам авсан. Багш маань ч сайн зааж, зөвлөдөг байсан.
Тэрнээс хойш л ингээд хичээгээд цаашилвал амжилт гаргаж болох юм байна гэдэг
бодол толгойд суусан. 1994 онд Залуучуудын рекордыг шинэчилэн тогтоож байлаа.
Олон улсад гаргасан амжилт гэвэл, 2012 онд Азийн аварга шалгаруулах тэмцээнээс
хошой хүрэл медаль хүртэж байлаа. Дэлхийн цагдаагийн тоглолтод гурван удаа
оролцож 7 алт, 3 мөнгө, 3 хүрэл 13 медаль хүртсэн.

-Та медалиа тоолж үзсэн үү?

-Буудлагын спортоор
хичээллээгүй бол гэж бодож үзсэн үү. Ер нь буудахгүй удвал үгүйлэгдэнэ биз?

-Аль нэг төрлийн спортоор л хичээллэх байсан байх. Харин буу
байхгүй байсан бол гэж бодож үзээгүй юм байна. Бэлтгэлээ төлөвлөгөөний дагуу
хийдэг. Хажуугаар нь биеийн хүчний бэлтгэлээ хийнэ. Бие сайн байж амжилт
гаргана шүү дээ. Мөн буугаа тоноглох, сайн сум олж авах гээд олон ажил бий.
Хамгийн удаан гэвэл буудалгүй нэг сар орчим болж үзсэн юм байна. Саналгүй
яахав, ганц буудчихмаар санагдаад байдаг юм.

Олон сайн шавь бэлтгэхийг л зорьж байна даа

-Буудлагын спорт
хүнийг маш тайван, хүлээцтэй болгодог юм шиг санагддаг?

-Тэгэлгүй яахав. Манай спортын онцлог бол тайван байх, өөрөө
өөрийгөө ялан дийлэх. Аяндаа хүмүүсээ тийм болгочихдог, спорт. Нэг түүх ярья л
даа. 2008 оны Бээжингийн олимпод О.Гүндэгмаа баатар, Б.Мөнхбаяр гавьяат хоёр
медалийн төлөө буудаж, хоёулаа медалийн болзол хангасан. Олимпийн хорооны
Дамдин багш, манай тамирчин Мөнхзул, Батхуяг бид дөрөв үзээд сууж байгаа юм.
Гэтэл Дамдин багш бид гурвыг ээлжилж хараад, бүр гайхсан царай гаргаад хөөе
медаль авчихсан биз дээ гэж байна. Бид хариуд нь \”Тэглээ, медаль авчихлаа, баяр
хүргэе” гээд хоорондоо гар барьчихаад л сууж байсан. Тэр үед бид юу ч
ойлгоогүй. Тэгсэн чинь Дамдин багш өөрөө жүдогийн хүн учир сэтгэлийн хөдлөлөө
илэрхийлж, баярлаад орилж хашгираад, тэврэлдээд л баярлах юм байх гэж бодож
байж л дээ. Тэгээд биднийг тайван суугаад байхаар гайхсан байгаа юм. /инээв.сур/

-Олон шавь бэлдэж
байна уу. Шавь нарынхаа амжилтын тухай яриач?

-Шавь нар бэлтгэж байна аа. Анхны багшийн маань шавь Н.Ангирмаа
гэж тамирчин бий. Миний шавь болж ирсэн юм. Манай шавь Азийн аваргын мөнгө,
хүрэл медальтай. Мөн Залуучуудын олимпод оролцож наймдугаар байрт шалгарч
байсан. Батхуяг гээд тамирчин бий. 2000 оны Сидней, 2008 оны Бээжингийн олимпод
оролцож байсан. Олон сайн шавь бэлтгэхийг л зорьж байна даа.

-Та гэр бүлээ
танилцуулна уу?

-Манай гэр бүлийн хүнийг З.Батхуяг гэдэг. Буудлагын спортоороо
явж байгаад л танилцаж, гэр бүл болсон доо. Бид нэг хүүхэдтэй. 1992 онд
МУБИС-ийн Биеийн тамирын сургуулийн буудлагын дасгалжуулагчийн ангид 10 гаруй
хүүхэд элсэж байсны дунд бид хоёр багтаж байлаа.

-Та юу гэж мөрөөддөг
вэ гэдэг асуултаар ярилцлагаа өндөрлөе?

-Тамирчин байхад олимпод оролцож амжилт гаргахыг мөрөөддөг
байлаа. Одоо дасгалжуулагч болсон болохоор Монгол Улсынхаа нэрийг гаргасан маш
сайн тамирчин бэлтгэхийг мөрөөдөж байна. Олон улсын стандартад нийцсэн
буудлагын тиртэй болохыг бас мөрөөдөж байгаа. Мөрөөдлүүд маань биелэх мөч
ойрхон гэдэгт итгэлтэй байна.

Ярилцсанд баярлалаа.
Танд амжилт хүсье.

Н.Алт