2015 оны 5 сарын 31-ний Ням гариг. Ин чоны цагаачлалын албаны мөрдөн байцаах газар. Би өглөө 07.40 минутанд болзсон газраа ирэхэд, захирал бас дөнгөж ирж таарлаа. Бид хоёр уулзаад, гуравдугаар давхарт гараад, үүдний жижүүрт би нэрээ хэлэн паспорт, онгоцны билетээ өглөө.
Удалгүй танихгүй байцаагч гарч ирээд, миний анх Солонгост ирж байсан, урилга, бичиг баримтын хуулбарыг захиралд үзүүлсэн. Захирал түүнд энэ хүнийг Монгол улс өөрийн иргэнээ мөн гээд, гадаад паспорт, улсынхаа иргэний үнэмлэхийг олгосон байхад, та нар яагаад Солонгос улсын хилээр гаргахгүй байгааг, би хуульч хүний хувьд гайхаж байна.
Мөн энэ хүний паспортоор өөр хүн гарсан боловч тэр хүн одоо Солонгос улсад байхгүй байна. Иймд бид Солонгос улсад байхгүй хүнийг хаанаас эрж олохоо бас мэдэхгүй байна гэлээ.
Байцаагч надаас чи яагаад анх орж ирэхдээ, урилга дээрээ Монголын үндэсний телевизэд ажилладаг гэсэн мөртлөө хилээр нэвтрэх бичиг дээрээ бизнес эрхэлдэг гэж худлаа мэдүүлсэн юм бэ? гэж асуусан.
Би анхнаасаа ажиллах зорилготой ирсэн. Тэр үед Солонгос улсын хил дээр ирэхэд, наймаа хийх, карманы мөнгө 5.000$ байгаа эсэхийг шалгаад, байхгүй тохиолдолд, Солонгос улсын хил дээрээс шууд буцаадаг байсан тул би хилээр нэвтрэх бичиг дээрээ тэгж бичсэн юм аа гэж худлаа хариулсан.
Надад карманы 5000$ өгч явуулсан хүн маань, Монголд надтай уулзахдаа, Солонгос улсын хилээр нэвтрэх бичгийг миний өмнөөс бөглөж өгөхдөө бизнесмэн гээд бөөглөснийг би мэдээгүй явсан юм.
Байцаагчид өчиг өгнө! гэдэг чинь ёстой балай ажил юм билээ. Жаахан юман дээр орогдоод л… цаг хугацаа их алдсан. Тэгээд орчуулагч Буянаа, захирал, бид гурав хоорондоо ярьж тохироод, хэн нэгний нэрийг хэлж, тэр хүнээ мөн өөрийгөө ороохгүйгээр доорхи мэдүүлэгийг цагаачлалын албаны мөрдөн байцаах газар бичиж өгсөн юм:
– Монгол улсын иргэн Эрдэнэбат нь 2001 оны 2 сарын 11-нд Солонгос улсын Олон улсын Ким по нисэх онгоцны буудлын хил, гаалиар тус улсын хилийг нэвтэрсэн.
Солонгос нөхөртэй, Монгол хүүхний хүүхэд нь өвдсөнөөс, Монголоос мөнгө авчруулах шаардлагатай байжээ. Тэр Монгол хүүхэнд шаардлагатай, 5 сая воныг Эрдэнэбат нь Монголд амьдардаг ааваас нь хүлээн авч, Солонгос улсын хилээр нэвтрэхдээ, тэр мөнгөө өөрийн мөнгө гэж мэдүүлэн, Ким по нисэх буудал дээр тосч байсан, Монгол хүүхэнд авчирсан мөнгөө өгсөн.
Тэр хүүхэн Эрдэнэбатад: – Та энд ажиллах хүсэлтэй бол би 100$-оор байртай, хоолтой ажил зуучилж өгч чадна гэжээ. Эрдэнэбат тэр хүүхэнд паспорт, 100$-оо өгчээ.
Тэр хоёр Ким пог нисэх буудлаас шууд, Сөүл Түндэмүн рүү хамтдаа явжээ. Түндэмүн дээр очоод, тэр хүүхэн Эрдэнэбатыг буудалд хонуулсан байна.
Маргааш нь нөгөө хүүхэн Эрдэнэбатыг Сөүл Шин сол дунд оёдлын үйлдвэрт оруулж өгчээ. Эрдэнэбат тэр хүүхнээс паспортоо авъя! гэхэд нөгөө хүүхэн нь эзэнд чинь өгсөн гэж хэлээд, паспортыг нь буцааж өгөөгүй…
Түүнээс хойш Эрдэнэбат тэр хүүхэнтэйгээ дахин уулзаагүй юм. Эрдэнэбат хууль бусаар ажиллаж байгаа болохоор эзэн маань намайг оргож, зугтаах байх гэж бодоод, миний паспортыг барьцаанд авсан юм байна гэж ойлгожээ.
Тэгээд дөрвөн сарын дараа ажлаасаа гарахдаа, Солонгос хэл мэддэг хүнээр эзэн рүүгээ паспортоо авъя! гэж яриулахад: – Эзэн нь чамайг анх ажилд оруулахдаа чиний паспортыг тэр хүүхэн надад үлдээгээгүй гэжээ. Энэ олон жилд паспорт шинээр аваагүй нь миний буруугаас болсон.
Би хууль бусаар ажиллаж, амьдардаг учраас Сөүл явах үед, цагаачлалын албанд баригдах байх гэж бологоомжлоод цаг алдсан юм аа…
Ийм мэдүүлгийг Ин чоны цагаачлалын албаны мөрдөн байцаах газар өгч, зурагаа гурван талаасаа, 10 хурууныхаа хээг авахуулж, таван цагийн дараа арай! гэж, Солонгос улсын хилээр хоёр жилийн дотор эргэн нэвтрэх эрхгүй, 68-1 гэдэг тамга даруулж, энэ өдөртөө багтан Солонгосын хилээр гарах бичиг хийлгүүлж авсан.
Би захирал болон орчуулагч Буянаадаа баярласан, талархсанаа илэрхийлээд, үлдэгдэл 500.000 воноо бэлнээр нь өгөөд, 12.45 минутанд яаран яаран, нисэх буудал руугаа явсан. Билетээ санд мэнд л бүртгүүлж аваад, онгоц руугаа яаран явлаа.
Хөлс нь цутгасан амьтан л онгоцныхоо суудалд сууж аваад, сая нэг санаа амарсан. 14.30 минутанд Монголын БОИНГ онгоц, Ин чоны нисэх онгоцны буудлаас, Монголыг зорин хөөрлөө…
Төгсөв.
Ц.Эрдэнэбат