Монгол бичгийн болон ярианы хэлний хэм хэмжээ-соёлыг амьдрал ахуйдаа хэрхэн баримтлах үлгэр дууриалыг багш, сэтгүүлчдээс эхлээд төрийн түшээд хүртэл олон түмэн хийгээд үр хүүхэд, хойч үедээ үзүүлж, манлайлах үүрэгтэй. Ер нь хүний сэтгэх чадварын төвшинг хэл ярианы хөгжлөөр тодорхойлж болно гэж хэл бичгийн ухааны хүмүүс хэлсэн байдаг. Хэл, сэтгэхүй хоёр салшгүй холбоотой. Тэгвэл одоо бидний хэл ярианы хөгжил ямар шатанд байгааг, сэтгэх чадварын төвшин хэр хэмжээнд явааг нийтлэг тохиолдож буй тодорхой жишээнүүдээс харъя. Товчхондоо хэл, бичгийн шинэлэг ухааныг авч үзье.
\”Нэлээд\”, \”нэлээдгүй\”-гийн ялгаа. Сүүлийн үед ялангуяа нэвтрүүлэгч, хөтлөгч нар \”нэлээдгүй\” гэдэг үгийг их хэрэглэх болсон. Уг нь \”нэлээд” хэмээх үгийг аливаа үйл хэрэг, үйл байдал бага бус, санаснаас арай илүү болох утгыг илэрхийлдэг. Харин \”нэлээдгүй\” гэхээр ихийг үгүйсгэж, эсрэг утгатай болно. Энэ нь ойлгомжгүй байдлыг бий болгож байна. Жишээ нь, \”Утааны эсрэг нэлээдгүй мөнгө зарцуулжээ.\” гэдгийг их биш, бага мөнгө зарцуулсан гэж ойлгоно. Харин \”нэлээд\” гэсэн бол их мөнгө зарцуулжээ гэх байлаа. Ер нэлээдгүй гэдэг үгийг сонгох ч шаардлагагүй. Учир нь бага, цөөн гэх мэт энгийн хэрэглээний үгс эх хэлэнд минь олон бий.
Мөн монголчууд бид их л омогшилтой улс гэдгээ хэлэлцдэг болж. Тэгвэл бид энэ үгийнхээ утгыг хэр сайн мэддэг бол?
Омогших гэдэг нь омог төрөх, бардам дээрэнгvй болох, хоосон бардамнал гэх утгатай. Сүүлийн үед энэ үгийг өвөрлөгчдийн нөлөөгөөр \”бахархах\” гэдэг утгаар хэрэглэх болсон нь харь хэлний махан орчуулгаар хүчлэн оноосон алдаатай хэрэглээ бөгөөд омогших гэдэг үгэнд бахархах гэсэн утга байхгүй гэдгийг анхаарах хэрэгтэй.
Бид цахим ертөнцөөс бүхий л мэдээллээ олж авдаг төдийгүй өдөр тутмын амьдралаа хуваалцдаг болоод багагүй хугацааг үдэж байна. Тэр дундаа бяцхан үрсийнхээ өсөж, торниж, гэр бүлийнхээ бахархал, хайрыг төрүүлж байгаа сэтгэгдлээ хуваалцах дуртай байдаг. Гэтэл жаахан хүүхдийн зурагны доор бөөн бөөнөөрөө \”нуль эгдүү\” гэж бичих нь элбэг.
Эгдүү гэдэг нь таалагдахгүй юмыг жигших, голох, сочиж зэвүүрхэх сэтгэгдэл төрөхийг, доог тохууг хэлдэг байна. Харин хүүхэд өхөөрдөх бол эгдүү хүрэх, эгдүүтэй гэж хэлэх нь зохистой ажээ.
Удаах төөрөгдөл. Сурталчилгаа бол зах зээлийн гол хүчин зүйл. Харин сурталчилгаанд хэрэглэж буй үг хэллэгийн найруулга, зохиомж, үг үсгийн алдаа замбараагаа алдсан гэж болно. Хамгийн наад зах нь үгийн сонголтын алдааг дагаад тухайн бүтээгдэхүүний үнэ цэнийг бүхэлд нь алдагдуулах магадлалтай. Жишээ нь: Эхнэр дээлтэй бүсгүйн зураг бүхий цаастай чихрийг Сэвгэр гэж нэрлэжээ. Сэвгэр гэж нөхөрт мордоогүй залуу бүсгүйг хэлнэ. Уг нь санаа нь зөв байсан ч алдаа нь том байна.
Хамгийн хатуу хариуцлагатай байж, улс орныг өөд нь чиглүүлэх үүрэг бүхий төрийн түшээд ч бишгүй алдаа гаргаж байна. Европын хэлэнд идэвхитэй хэрэглэдэг, харин монгол хэлэнд шоронд хоригдох, өрөнд баригдах, цасанд дарагдах гэх мэт цөөн үгэнд хэрэглэхээс бусад тохиолдолд хэрэглэдэггүй \”Бусдын эрхэнд үйлдэгдэх хэвийн дагавар буюу идэвхигүй хэлбэр/гд-, д-, т-, га-4, аа-4, уул-2 /”-ийг бараг бүх үйл үгэнд хэрэглэж байна. Энэ нь харь хэлийг төрөлх хэлнээсээ илүүд үздэг сэхээтний төөрөгдлийн үр дагавар, монгол сэтгэлгээний хомсдолын нэг илрэл хэмээн манай бичгийн ухааныхан үзэж байгаа юм. Жишээ нь, өргөн баригдсан хууль, хурлаар хэлэлцэгдэх асуудал гээд дурьдвал дуусахгүй. УИХ-ын гишүүн асан Р.Гончигдорж \”өөрөө” хэмээх хүнд хамаатай нэрд хэрэглэдэг өөрийн төлөөний үгийг хүнд хамааралгүй үгэнд хэрэглэж үлгэрлэснээр \”хууль өөрөө хэрэгжинэ”, \”нохой өөрөө хуцдаг” гэх мэтээр ярьж, хэлэхэд хүрснийг ухаж ойлгоход нэн бэрхшээлтэй болсон. Мөн \”харж байна” гэдэг үг ч түшээдийн дунд элбэг сонстоно. Тухайлбал, эдийн засаг ойрын үед сайжрахгүй нь харагдаж байна /харж байна/ гэхчлэн ирээдүйг зөгнөгчид цөөнгүй болжээ.
Ингээд л салбар бүрээр, насны ангилалаар гэх мэтчилэн бүлэг тус бүрээр нь авч үзээд алдааг нь олж хараад нуршин дурдаад байвал Та бидний алтан цагийг үрсэн хэрэг болно. Нэгэнтээ олон нийтийн дийлэнх хэсэг нь эх хэлээрээ энгийн ойлгомжтой, товч тодорхой, яруу сонсголонтой ярих, бичих чадвараа алдаж байгаа нь ил болсон тул \”соёлын довтолгоо\”-г Монгол хэл, бичгийн хүрээнд улс орон даяар өрнүүлэх цаг нь болсныг илтгэж байна. Буруу үг хэллэг, ташаа ойлголтууд хууль хэрэгждэггүйн, улс орон өөдлөн дэвждэггүйн нэг шалтгаан болохыг үгүйсгэх аргагүй.
Эцэст нь дурдахад, Монгол хүн амныхаа бэлгээр гэдэг тул \”аймар\”, \”аягүй\” гэдэг амны уншлагуудыг хаяж, зөвхөн хорших үгтэй нь хамт хэрэглэж хэвшье. Жишээ нь, \”аягүй\” гэдэг нь \”таагүй\” утгыг агуулдаг байтал гоё гэдэг үгтэй хамт хэрэглэхээр ямар болж хувирах вэ?
2016 оны сүүлчээр Улсын нэр томъёоны комиссыг сэргээж Хэлний бодлогын үндэсний зөвлөлийн дэргэд байгуулсан. Тус комисс нь эрх бүхий судалгааны байгууллагаас боловсруулсан гадаад нэр томьёоны орчуулга, монгол хэлний үгийн санд оруулах шинэ нэр томьёог хэлэлцэн батлах юм гэсэн. Тэгвэл гадаад, шинэ нэр томъёоноос урьтаж одоо хэрэглэж байгаа эх хэлээ зөв гольдролд оруулах нь зүй ёсонд нийцнэ. Үүнийг хэн, хэзээ олж харж, хэлнийхээ эмгэг, гажуудлыг эмчлэх вэ?
\”Монголчууд бид буруу ярьж, зөв ойлгодог” гэж өөрсдийгөө өмөөрсөн энэхүү шинэ цагийн мунхаг ухааныг бид л эмчлэхгүй бол өөрсдийн гэсэн хэл соёлгүй болж, монгол хэл өнгөрсөнд түүх болж үлдэхэд тун ойрхон байна.
Я.Хулан