Домогт Харанга хамтлагийн домогт “Амьдрал” хэмээх дууг дур мэдэн мөр мөрөөр нь тайлбарлахыг оролдов. Угаас бүгдэд ухаарал хайрлаж, үг бүр нь цээжид хадгалагдан амнаас урсаж хамтдаа алхаж байдаг энэ дуу надад яг юуг хэлэв… үүнийг л хуваалцахыг хүслээ…
Монгол хүн, Монгол сэтгэл, Монгол үг, Монгол аялгуу… энэ дуу бол эгэл амьдралын хөрөг юм.
Одоо хамтдаа мөр мөрөөр нь сэтгэлээ уудалъя…
“Баяр хөөр гомдол гуниг адил тэнцүү хослосон хорвоод”
Амьдрал гэдэг зөвхөн жаргал ч биш, зөвхөн зовлон ч биш — энэ хоёр үргэлж тэнцвэртэй оршдог. Энэ бол амьдралын хууль. Үргэлж инээж чадахгүй, гэхдээ үргэлж уйлж ч бас болохгүй.
“Өөрийн гэсэн байраа олох гэж өдөр нь бодож шөнө нь зүүдлэвч”
Хүн бүр өөрийн орон зай, үнэлэмж, байр суурийг хайдаг. Энэ мөр бол хүний дотоод тэмцлийн дүр зураг. Амьдралд өөрийгөө олох хүсэл — залуу насны гол шаналал.
“Хүн бүхэн өөрийн хүссэн амьдралын харгуйг сонгох юм”
Сонголт бидний гарт. Амьдрал бол хэн нэгний биш, өөрийн гараар бүтээдэг зам. Энэ мөр урам өгдөг — чи өөрөө амьдралынхаа эзэн.
“Учигт тэр уртхан замдаа алдаж онох нь ч их юм”
Хүний амьдрал бол дандаа зөв биш. Алдаа онооны ээлжит урсгал. Тэгсэн ч буруугүй, тэгэх ёстой юм шиг… энэ нь л амьдралын хичээл.
“Аливаа бүхнийг үзэх юм даа”
Энэ бол уужуу сэтгэлийн ухаарал. Өдөр хоног өнгөрөх тусам амьдралд сайн муу аль аль нь тохионо. Тэр бүхнийг л “үзэх” — туулна, тэснэ, суралцана.
“Хүсэл хяслын хоёр туйлд хүний сэтгэл эцэж туйлдлаа ч”
Хүний сэтгэл хүсэлдээ шатаж, заримдаа саад бэрхшээлд эцэж туйлддаг. Гэвч энэ хоёр туйлын дунд л амьдрал утгатай байдаг.
“Алдаж гишгэдэг цөхрөл гуниг, онож гишгэдэг баяр баясал минь”
Яг л хоёр зам шиг — нэг нь алдаа, нэг нь оноо. Амьдрал гэдэг хослол, хоёрынх нь нийлбэр.
“Арвин ихээр эргэдэг юм даа”
Энд тэр амьдралын эргэлтийн тухай яриад байна. Заримдаа бид буруу эргэж болно, заримдаа зөв. Гэхдээ амьдрал үргэлж эргэж, өөрчлөгдөж байдаг.
“Хө, ай даа хүний амьдрал эгэл жирийн болов ч / Энэхэн биедээ багтахааргүй их хүслийн далай юм даа”
Энэ бол дууны сэтгэлийн оргил.
Хүн гэдэг жирийн л нэг оршихуй мэт боловч дотор нь маш том мөрөөдөл, хүсэл, тэмүүлэл байдаг.
Хүн бол жижиг биедээ багтахааргүй тэнгис шиг том сэтгэлтэй.
“Наран саран ээлжлэн мандаж цаг хугацаа улиран улирсаар”
Хугацаа өнгөрөх тусам бид насалж, дэлхийг ойлгож эхэлдэг. Энэ бол цаг хугацааны гүн ухаан.
“Насны хуанли эргэн эргээд уудам орчлонг таних тусмаа / Ухааны хэргэм нэмэх юм даа”
Энэ хэсэгт амьдралын ухаан гүнзгий орж ирдэг.
Цаг хугацаа өнгөрөх тусам, амьдралд элдвийг үзэх тусам хүн улам ухааждаг. Нас бол зөвхөн тоо биш — туршлага, ухаан, намба.
дүгнэлт:
Энэ дуу бол:
- Амьдралын баяр, гуниг, зовлон, хүсэл-ийг сүлэн зурсан хөрөг
- Хүн гэдэг жирийн атлаа агуу оршихуй гэдгийг сануулсан бодол
- Унаж, босож, тэмүүлж, ухаажих тухай уянгын дуулал
Ами.
