Өвөг дээдсийн минь үлдээсэн ариун газар шороог
Өрийн барьцаа болгон ухаж сэндийчихэд би дургүй
Өв их эрдэнэ аялгуут монгол хэл бичгээ адалж
Өрөөл бусдын хэлээр чамирхан ярихад би дургүй
Улс Монголын минь тэнгэр эрх ашгийг умартаж
Улстөр хийн хувиа бодож тэнэгтэхэд би дургүй
Өнгө мөнгөний боол болсон шуналаараа нэгдэж
Өнөр олон монголчуудаа хууран мэхлэхэд би дургүй
Оюунт мэргэн толгой үүдний хатавчинд гуниглан суух дор
Оюу толгой, Таван толгойн шуналын тоононд хадаг уяхад би дургүй
Орь залуу нас хийгээд үзэсгэлэнт гоо хуурамч бүсгүйчүүд
Эрдэмтэн мэргэдээс дээрд үнэлэгдэн баясан жаргахад би дургүй
Цаасан мөнгө, цагаан алт хүний мөн чанарын дээр заларч
Цадашгүй шунал тачаалд олныг мансууруулахад би дургүй
Цадиг түүхийг ч хэн нэгэн тэнэг өөртөө таацуулан өөрчилж
Цагийн урсгалд өөрөө баатар болон тодрох оролдлогод би дургүй
Үнэний цагаан мөрийг хар шавхайгаар бузарлаж
Үүдэн хоймрын зайд худлыг үнэн болгоход би дургүй
Үнэнч ариун сэтгэлийг бусдын доог тохуу болгон
Гэгээн сайхан хайрыг мөнгөөр арилжихад би дургүй
Ардын минь уламжлалт сайхан ёс жаягийг үл тоож
Ашиг олж, алдраа өргөх зугаа цэнгэл болгоход би дургүй
Амьдын хар нүглээ суврага босгон цайруулна гэж
Ард олныг мунхруулан ятгах гэж тэнэглэхэд би дургүй
Мухар сүсэгт автан бусдад өөрийн хувь заяагаа даатган
Мэрийж бус зүгээр суун баяжихыг мөрөөдөгсдөд би дургүй
Өөрөө юу ч хийж бүтээж чадахгүй, бас хүсэхгүй хэрнээ
Өрөөл бусдын бүтээснийг шүүмжилж, нулимж суугсдад би дургүй
Андын сайхан журмыг амаараа хөөс сахартал ярих атлаа
Араас минь хутга шааж, итгэлийг минь үхүүлэхэд би дургүй
Сайхан нөхөрлөлийн тухай амаа олохгүй цэцэрхэх мөртлөө
Цагаа тулахад надаас урваж холддог хүмүүст би дургүй
Нам гэдэг элдэв нэрийг ашиглан адагхан тэнэг улстөрчид
Миний Монголын ард олныг талцуулан хэрэлдүүлэхэд би дургүй
Наанаа ухаантай царайлавч цаанаа бусдад худалдагдан
Миний Монголын хувь заяаг огоорон урвагсдад би дургүй
Буурал түүхийн тоосонд тодрон үлдсэн түүхээ мэдэхгүй
Бусдын нутагт Монголоо муулан шоологсдод би дургүй
Уусан сархадынхаа халуунд цээжээ дэлдэн онгирох авч
Угтаа бол аймхай хулчгар, дорой онгирогсдод би дургүй
Би ч бас өөртөө ч дургүй, мэдсээр байж дуугүй байсныхаа төлөө
Цаг нь ирэхэд Данте шиг зурхээ сугалаагүйдээ би өөртөө дургүй
Бидэн шиг олон хүмүүс айн хулчийж, зусардан талцаж байгаад
Цаглашгүй тэнгэр хувь заяагаа бусдын улан дор дэвсэж байгаад би дургүй
Гэхдээ л би төгс төгөлдөр бас ухаантан биш ч гэлээ
Цохилох зүрх минь Монголынхоо төлөө л байдаг
Эхээс унахдаа би энэ л газар шороон дээр унасан болохоор
Эргээд буцахдаа энэ л газар шороондоо шингэнэ, цогцос минь …
Г.Галбадрах
Оросын аугаа их суутан В.Высоцкийн “Би дургүй” шүлгийг нь 7 настай орос хөвүүн уншсаныг үзсэнээс хойш сэтгэл минь амарсангүй, уучлаарай. Сэдэл авсан юм шүү.
