Сэтгэлзүйч дээр яригдсан зарим бодит жишээнүүд:
“Ээж минь үргэлж миний дүнг үеэлтэй минь харьцуулдаг байсан…
Би үүнийг энгийн зүйл, намайг урамшуулж байгаа гэж боддог байлаа…
Өнөөдөр би мэргэжлийн хувьд амжилттай яваа ч хэзээ ч өөрийн амжилтад баярлаж чаддаггүй…
Үргэлж л хангалтгүй юм шиг санагддаг, хэн нэгэн надаас илүү хийж байгаа мэт бодогддог”
“Аав минь архи уух үедээ хэдэн өдрөөр алга болдог байлаа…
Ээж маань түүнийг ‘ажиллаж байгаа’ гэж хэлдэг байсан…
Би асуулт асуухаа больсон…
Өнөөдөр эхнэр минь сэтгэл санааны хувьд холдох үед би хөшчихдөг…
Асуухгүй, хайхгүй, зүгээр л буцаж ирэхийг нь хүлээдэг”…
“Манай гэрт сэтгэл хөдлөлийн тухай ярьдаггүй байсан…
‘Асуудал гэрт дотроо үлдэнэ’ гэдэг байлаа…
Өнөөдөр би хэнээс ч тусламж гуйж чаддаггүй…
‘Би чадахгүй нь’ гэж хэлэхээсээ өмнө сэтгэлээр унаж, туйлддаг…
Харин тэсэрч дэлбэрэх үед хүмүүс гайхдаг — ‘үргэлж сайхан харагддаг байсан шүү дээ’ гэж”…
Хүүхэд насанд тохиолдсон зүйлс тэндээ үлддэггүй…
Хүүхдүүд өвтгөх туршлагыг насанд хүрэгчид шиг боловсруулж чаддаггүй…
Тэдний тархи “ухаалаг” арга хэрэглэдэг: тэр туршлагыг “энгийн” эсвэл “амьд үлдэхийн тулд шаардлагатай” гэсэн шошготой сэтгэцийн хайрцагтаа хадгалдаг…
Хэдэн жилийн дараа, насанд хүрсэн хойно ижил төстэй нөхцөлд орсон үед тэр хайрцаг нээгддэг…
Тэгээд л чиний олон жил “энгийн” гэж бодож ирсэн зүйлс чинь үнэндээ чамайг бүх амьдралын чинь туршид нөхцөлдүүлж ирснийг ойлгодог…
ЯАГААД ХОЖИМ ГАРЧ ИРДЭГ ВЭ?
Чи амьд үлдэхийн тулд “энгийн” гэж хүлээн зөвшөөрдөг…
Харин мэдрэлийн хувьд боловсрох үед л бодитой харж эхэлдэг…
Насанд хүрсэн үеийн орчин чинь чамайг хүүхэд насны өвдөлт рүү буцаадаг…
Гэвч эдгээр механизм цаг хугацааны эрхээр суларч, шарх ил гарч ирдэг…
Гэвч тэр шарханд суурилсан хандлагуудыг олон арван жил давтсанаар нөлөө нь хуримтлагдаж, эцэстээ чамайг сөхрүүлдэг…
Боловсруулаагүй сэтгэлзүйн шархыг илтгэх шинжүүд:












































































