Та нарын заримын мэдэж байгаачлан би ээж хүн бүрийн хамгийн их айж байдаг зүйлийг туулсан. 6-р сарын 2нд би бага хүүгээ аймшигт ослын улмаас алдсан юм. Би дөнгөж шатахуун түгээх газраас гарч байлаа, тэгэхдээ би бүх суудлын бүс бүслэгдсэн байгаа эсэхийг шалгаад гэр лүүгээ уулын замаар явж байв. Манай хүү бүсээ тайлахын тулд бүхнээ хүчилдэг байснаараа алдартай байсан юм. Өөрийгөө Flash байна, Flash бүс зүүдэггүй юм ээжээ гэж хэлнэ. Бид 5 талтай бүс, өндөрсгөгч суудал, тэр байтугай zip tie-аар ч хүртэл үзэж байсан. Гэвч тэр үүнийг тайлах нь үргэлж супер баатарын ажил мэт санадаг байлаа. Тэр зорилгодоо ч ихэнхдээ хүрнэ. Машинтай явах болгондоо би дунджаар 3, 4 удаа машинаа зогсоож түүнийг бүсээ бүслэхийг шаарддаг байсан юм. Бид гэрээсээ дөнгөж 5 минутын тэртээ л байхад нэг том чулуу зам дээр өнхөрч гарч ирсэн юм. Надад гурван сонголт байв: чулууны дээгүүр өнгөрч гарах, өөдөөс ирж буй урсгал руу орох эсвэл гол руу машинаа чиглүүлэх.. Би чулууг сонгосон юм. Тэр маш буруу сонголт болж таарлаа. Мэдээж, миний хүү бүсээ тайлчихсан байв. Ахтайгаа суудлаа солих гээд бүсээ тайлсныг би мэдээгүй байж. Чулуу машины минь тэнхлэгийг цохиж хавцал руу чиглүүлж орхисон юм. Манай 13 хүний суудалтай машин хажуугаараа өнхөрч миний хүү ч тэр дороо алга болчихсон байв. Бидний амьдрал хормын зуур тасдагдсан юм. Миний бахархал болсон бяцхан хүү маань хэдхэн секундын дотор надаас авагдсан. Би 3 тонн жинтэй машиныхаа дотор нааш цааш сэгсрэгдэж байснаа санадаг. Хаа сайгүй цус. Би сэрэх гэж тэмцсэн боловч ухаан алдаж унасан юм. Нэг сэрэхдээ би доошоо харж бүснээсээ дүүжлэгдсэн охиныхоо бүсийг тайлж байв. Тэгээд тэнд байсан 5 хүүхдээ нэг нэгээр гаргах гэж оролдож байсан. Тайтус дээр ирэхэд түүний жижигхэн бие дээр таг суусан машиныг өргөх гэж би байдаг хүчээрээ оролдсон. Миний 8 настай хүү надад туслах гэж оролдож байв. Би хүүгийнхээ зөвхөн доод хагасыг л олж харж чадаж байлаа. Би түүний хэвлийг олоод зөөлнөөр дарж амьсгалуулах гэсэн боловч тэр минь яваад өгсөн байв. Энэ маш хурдан болж өнгөрсөн нь надад нэг бодлын тайтгарал өгдөгийн шалтгаан нь түүнийг зовлонгүйгээр үхсэн гэж итгэх байсан. Тэрний дараа юу болсныг би хагас хугас л санадаг. Би түргэн тусламжийнхныг намайг үрэгдсэн хүүгээ тэврэх хүртэл надад туслахыг хүлээн зөвшөөрөөгүй. Хүүхдүүд минь бүгд түргэнээр аваад эмнэлэгт хүргэгдсэн байв. Би цус их алдсан учир шоконд орж эмнэлэг рүү нисгэгдээд өвчин намдаах хүчтэй эмний нөлөөнд байлаа. 2 хоногийн дараа л би энэ бүгдийг Facebook дээрээс олж харсан. Тэд миний хүүгийн үхлийг цаг агаарын байдал эсвэл шинэ гариг олж нээгдсэнийг мэдээлж байгаа юм шиг л мэдээллэв. Ямар ч архи эсвэл мансууруулах эм хэрэглээгүй гэдэг минь тодорхойлогдсон байсан нь сайн гэж бодож байлаа. Гэвч тэр намайг шархлуулсан гол зүйл байгаагүй. Уншиж байсан хүмүүс миний тухай ямар муу ээж вэ гэж их өвдмөөр зүйлүүдийг бичсэн байсан. Тэд энэ надад тохиолдсон нь болж гэж ярьж байсан. Мөн миний хүүхдүүдийг надаас хүчээр авах хэрэгтэй гэж. Би тэднийг цохиод авахыг, сэгсрэхийг хүсч байлаа. Тэдэнд бид ямар дотно харилцаатай байсан, би түүнийг аюулгүй байлгах гэж ямар их хичээснийг, орой болгон унтахаас өмнө бид өвөрмөц үнсэлттэй, долоо хоног бүрийн McDonalds-ийн цагтай байсан гэдгээ хэлмээр байсан. Би тэдэнд миний хүү үргэлж надтай гэрлэнэ гэж, намайг энэ дэлхийн хамгийн сайн ээж гэж хэлдэг байсныг нүүрэн дээр нь орилмоор санагдсан. Тэр надад легогоор завь хийж өгдөг, миний оронд надтай хамт булбарай гараараа миний гараас атгаад унтдаг байсныг…