\”Цувж явсан барнаас цуглаж суусан шаазгай хүчтэй” хэмээн Монголчууд бид ярьдаг. Үүний адил хамтарч, хоршиж амьдрахын давуу талыг тоочоод байвал олон. Ялангуяа орон нутгийн иргэд, малчид хамтарч, хүч хөдөлмөрөө нэгтгэх хэрэгцээ шаардлага ч гарах болжээ. Тиймээс Налайх дүүргийн малчид энэ асуудлыг хөндөж эхэллээ.
Хойноос ирээд хот манайх, хотонд ирээд хонь манайх ч гэдэг . Тэгвэл бид өнөөдөр бэлчээрийн газраа хамгаалж , дуу хоолойгоо хүчтэй илэрхийлэх цаг хэдийн болсон гэж тэд ярьж байна. Энэ удаагийн дугаартаа бид дүүргийн малчдын анхдугаар зөвлөгөөн зохион байгуулагдаж байгаатай холбогдуулан тус дүүргийн 6-р хорооны иргэн, малчин Л.Баянжаргалтай ярилцлаа. Эднийхийг Налайхынхан цагаан сарлагтынхан хэмээнандахгүй.
Л.Баянжаргал 28 настай, ээжийнхээ хамт мал маллаж, малынхаа ашиг шимийг хүртэж аваа нэгэн. Тэрээр удахгүй мянгат малчин болох зорилготой байгаа гэнэ. Харин түүний Б.Наранцэцэг хүүгээ \”түргэхэн шиг эхнэр авч үрийн зулай үнэрлүүлээсэй\” гэж хүсдэг хэмээн ярьснаар бидний ярилцлага эхэллээ.
– За сайхан намаржиж байна уу?
– Сайхаан, сайхан намаржиж байна уу?
– Баянаа бага насаа хаана өнгөрүүлсөн бэ. Ер нь хэдийнээс мал дагав?
– /Инээв/ Манайх уугуул нутаг Баянхонгор аймаг л даа. Эндээ ирж суурьшаад даруй 17 жил болсон байна. Би айлын бага хүү. Намайг тавдугаар анги төгсдөг жил аав маань сургуулиас очиж аваад хоёулаа мал дээр гарнаа гэж хэлсэн. Би ч өөрөө их сонирхолтой байсан тул сургуульдаа эргэж ороогүй. Малчин болохоор шийдсэн юм. Харин ээж маань хүүхэд баллачихлаа гээд дургүй байсан л даа. Гэвч аав маань бусад нь сургуульдаа сууг ээ, би хүүгээ хөдөө аж ахуйн дээд төгсгөж байна гэдэг байсан. Одоо манайх 800-аад толгой мал байна. Бог 600, Бод 200-аад байна.
– Энэ хавьд сарлагтай айл ховор биз. Сарлаг маллах арга барил, бэлчээр зэргээс авахуулаад онцлог зүйлүүд их байдаг л байх даа?
Энэ хавьд сарлагтай айл их ховороо хоёр, гурван айл л байдаг юм. Сарлаг бол өвөлдөө ууланд л өвөлжинө дөө. Тэжээл идэхгүй. Харьцангуй маллах ажиллагаа багатай боловчиг сүү, цагаан идээгээ боловсруулах ажил их байдаг юм. Сарлагийн ноолуур жил бүр гуужиж шинэчлэгддэг бол сор үс (хялгас) нь аажмаар солигддог. Сарлагийн арьс харьцангуй зузаан, хөлсний булчирхай багатай байдаг нь өндөр уулын сэрүүн нөхцөлд биеийн дулаанаа бага алдах зохицолдолгоо юм. Сарлаг биеийн дулаанаа арьсаараа зохицуулах чадвар дутмаг учир халууцах, хөөж туух үед хэлээ унжуулан хахирч амьсгаадаж байдаг нь дулаанаа амьсгалаар зохицуулж буй гэсэн үг л дээ.
Бидний өвөг сарлагийн шарыг нуруу ачихаас бус тэргэнд хөллөгдөггүй нь тэрэгний боодуу амьсгалын замд нь саад болж дулаан зохицуулалт алдагдах явдалтай холбоотой. Орчин үед сарлагийг тэргэнд хийсэн харагддаг нь буруу юм. Сарлаг халуун нартай, нам дор газарт наршин, зүрх судасны цохилт, амьсгал нь түргэсч дулааны зохицуулалт алдагддаг. Улмаар тарга хүч нь муудаж, ашиг шим нь буурах, бэлгийн үйл ажиллагаа, үржин төлжих чадвар доройтож элдэв өвчинд амархан нэрвэгдэнэ. Сарлагийн сээрний сэртэн урт бөгөөд эгц босоо учир сэрвээ өндөр, нуруу хондлой намхан, бэлхүүс өргөн цээж гүн туурай жижиг бөх бат байдаг нь аргагүй уулын амьтан болохыг гэрчилдэг. Энэ шинж нь нуруу ачаанд онцгой сайн зохицсон ачаа урагшаа хойшоо хажуу тийш унадаггүй учир уулын нүүдэлчид хүүхдээ арганд хийж ачаад үхэртэйгээ сул тавьчихдаг байсан гэдэг.
Ер нь тэгээд сарлагийн үнээний сүү шим, тэжээл сайтай өрөм их зузаан гарна гээд ээж минь энэ талаар илүү и х ярих байхаа. Сарлагийн сүүн бүтээгдэхүүний борлуулалт ч их байдаг шүү дээ.
– Налайх дүүрэгт анх удаа \”Малчдын анхдугаар зөвлөгөөн\” болох гэж байна. Энэ зөвлөгөөнд оролцож, санал бодлоо солилцох уу. Ямар асуудал хөндөх гэж байна?
– Бидниий хувьд бол бэлчээрийн асуудал л хэцүү болсон шүү дээ. Бэлчээр их хавчигдмал боллоо. Хаашаа л харна амралтын газрын хашаа. Анх биднийг энд ирж суурьшиж байхад арай ч ийм байгаагүй бөгөө бэлчээр ч гайгүй байлаа. Гэтэл надаас гадна нутгийн уугуул иргэд хүртэл өнөөдөр өмчилсөн газаргүй, малын бэлчээргүй болсон. Энэ асуудалд нэлээд анхаарал хандуулна. Бэлчээр хамгаалах асуудал мэр, сэр яригддаг боловч бид зөвлөгөөнөөр тодорхой шийдэлд хүрэх байх.
– Энэ хавийн малчид хэр нэгдэж, хоршиж ажилладаг вэ. Ер нь энэ асуудалд нэлээд нухацтай хандах болсон юм биш үү?
– Манайхан нэгдэж, хорших асуудалд их хойрго юм. Уг нь бол айл хүний амь нэг гэдэг шиг бид нэгдэж, хоршиж ажиллавал ядаж л эрх ашгаа хамгаалах, элдэв ашгаа хамт хүртэх сайхан боломжууд бий. Малаа усанд оруулж ч чадахгүй болсон байна шүү дээ. Нөгөөтэйгүүр аав, ээжийн маань үед хоршиж ажиллаж байгаа малчид их сайхан санагддаг байсан. Манай энэ хавьд бол тийм асуудал байдаггүй. Хэрэв болдог бол хоршиж ажиллаад, туршлага судлалцах боломж байвал сайхан. Өөр орон нутгаас ч ирж туршлага солилцоно гэвэл би л лав их баяртай байх болноо. /инээв/
– Малын буян арвин сайхан, дээр нь аялал жуулчлалын бүс гэдэг утгаараа танай энэ хавиар борлуулалт харьцангуй сайн байх уу?
– Энэ талаар ээж сайн мэднэ. Гэхдээ бид зуны улиралдаа 5-7 сая орчим төгрөгийн орлоготой байна. Тэгэхдээ буцаад малын тэжээл, хүн хүч гээд бас зардал их байдаг. Хамгийн гол нь хүн өөрөө мал маллах сонирхолтой, сэтгэл, дадал туршлагатай бол бид ч хотын завгүй, стресс ихтэй хүмүүсээс ч илүү орлоготой сайхан амьдрах боломж бий. Гэхдээ зарим залуус мал маллах сонирхол, сэтгэлгүй, залхуу байх нь анзаарагдах юм.
Бид чинь цалин хөлс авдаг хүмүүс биш ч гэлээ тогтмол орлоготой сайхан л байна. Дээр нь дүүрэг маань хотоос нэг их хол биш тул нийгмийн халамжийн асуудлаас бид огт хоцордоггүй. Гэхдээ бид жилийн 4 улирал шөнө шөнөдөхгүй, өдөр өдөртөхгүй байнгын ажилтай байдаг юм.
Ер нь малаас огт хаягдал гардаггүй. Ээж бид хоёр хоорондоо ярьдаг юм. Манай дүүрэг чинь нүүрсний эх нутаг. Тэгэхээр энэ малынхаа өтөг бууцыг нүүрсний хогтой нийлүүлээд сайхан түлш хийх юмсан гэж мөрөөддөг.
Г.Баян