Нэг удаа Цэрэн бид хоёрыг гэртээ уриад, бид нар метрогоор
тэдний гэр явсан. Гэр нь метроны Банхаг буудалд юм билээ. Цэрэн гурван давхар
байрны подволийн нэг өрөөнд амьдарч байв.
Ер нь Сөүлийн тийм байрууд ч дотроо жорлонгүй. Гадаа нийтийн
жорлонтой байсан. Намайг гараад жорлонгоо ололгүй буцаад ороод ирэхэд, тэр хоёр
маань тэврэлдэн сууж байлаа.
Гэнэт тийм юм харсан хүн юу ч дуугарч чаддаггүй юм билээ.
Түүнээс хойш Цэцээ, Түндэмүн дээр ирж надтай уулзсан ч хүнтэй уулзана гээд
үлддэг болсон. Эхний үед би юм боддоггүй байлаа. Би өөрөө хэлгүй түүндээ туслах
чадалгүй тул Цэцээг хүмүүстэй уулзаж, ажил төрөл асууж яваа байх л гэж боддог
байв.
Нэг удаа Цэцээ бид хоёр Түндэмүн дээр уулзаад, тэр ч үлдээд,
би харихаар явах үедээ олны дотор Цэрэнтэйгээ тааралдсан юм. Тэгэхэд л надад
Цэцээ, Цэрэн хоёр надаас нуугдаж уулзаад байна гэсэн хар анх удаа төрсөн юм.
Цэрэн намайг бодвол Солонгост ирээд удсан. Хүзүүндээ 10
цэнгийн алтан гинж, хуруундаа том алтан бөгжтэй. Тийм болохоор Цэцээ надаас
илүү Цэрэнг сонгосон байх… Түүнээс хойш би Цэцээтэй уулзахаа больсон.
Цэрэнтэй бол уулзсаар байсан.Нэг өдөр эзэн маань намайг
дуудаад, 2001 оны 6 сарын 1-ээс ажлаас халлаа! гэсэн. Би ажлаасаа гараад 6
сарын 3-нд /Ням гариг / Түндэмүн орж, Монгол руу зарим зүйлээ каргодаж
байхдаа, Монголд Радио Реле Радио Телевизийн Техник Ашиглалтын Газарт хамт
ажиллаж байсан Ганаа тааралдсан.
Бид хоёр пивоны газар орж ярьж хөөрөв. Би Ганаад хэзээ
ирсэн, тэр хооронд хаана юу хийж байснаа, Монгол дахь найзуудынхаа талаар,
ажилгүй болоод явж байгаа тухайгаа хэлсэн.
Ганаа: – Кёнги аймгийн Кванг жү хотод, Сөүл панжи
гэдэг цаасны үйлдвэрт ажиллаж байгаа. Сарын 600.000 воны цалинтай, байртай,
хоолтой, өдөр бүр илүү цаг хийгээд, сардаа 1.000.000 вон гаргаад авдаг. 6 сард
гадаадын иргэдэд өршөөл үзүүлж, Ивээлийн сар зарлавал нутаг буцах санаатай.
Солонгост ирээд гурван жил болсон. Надтай хамт ажилла!
гэсэн. Би ч уухайн тас хүлээж авав. Бид хоёр 14 хоног хамт ажиллаж амьдараад,
Ганаа маань Монгол руу явсан.
Намайг очсны маргааш орой нь ажил тарсны дараа би орондоо
хэвтэж байтал, гаднаас хар лакан цүнх барьсан, ганган шар хүүхэн орж ирээд,
Ганаатай мэндэлснээ:
– Танай найз ирсэн гэсэн энэ залуу юу? гэснээ надад: –
Хүн орж ирж байхад босооч! гэснээ нөгөө гоё цүнхнээсээ, хоёр шил сужү архи
гаргаж ирээд хундаглав.
Тэр хүүхэн ажлаа тараад хүүгээсээ нуугдаж, гэрээ алгасаад
танайд ирлээ! гэж ярьж байсан. Гарсных нь дараа би Ганаагаас хэн гэдэг хүүхэн
бэ хаана амьдардаг юм бэ? их л галзуу хүүхэн байна гэхэд:
-Ганаа хүүтэйгээ хамт манай хажуугийн хашаанд амьдардаг,
Туул гэдэг хүүхэн гэж танилцуулсан.
Манай хайрцагны үйлдвэрт, Монгол-1, Орос-1, Филлиппин-9,
Хятад-1, Бангладеш-5, Солонгос-10 гаруй ажилчидтай том үйлдвэр байв. Голцуу
архи, пивоны хайрцаг үйлдвэрлэдэг.
Намайг 580.000 воны цалинтайгаар авч, сарын дараа 600.000
воны цалин өгнө гэж тохиров. Эхний үед Ганаа бид хоёр хамтдаа, нэг машин дээр
ажиллаж байв.
Бид хоёрыг тойруулаад л модон тавцан дээр өндөр хураасан
цааснуудыг өргөгчөөр авчирч тавиад л… цаас дуусангуут, бид нар хоосон
тавцангаа өөр газар зөөж хураана.
Тэгээд л тавцантай цааснуудыг цаанаас нь ачаа өргөгчөөр
түрж, бид хоёрт ойртуулж өгнө. Пивоны хайрцгийг Англи-Солонгос хэл дээр
үйлдвэрлэнэ. Пивоны хайрцаг үйлдвэрлэхдээ хар хөх, ногоон, улаан өнгийн будаг
хэрэглэнэ.
Хар хөх өнгийн будаг нь Солонгосоор 카스 гэсэн бичигтэй. Ногоон өнгө нь 247, 248 гэсэн тоотой.
Улаан өнгө нь бүслүүр дээрээ улаантай тул олоход амар.
Үйлдвэрийн агуулах нь хоёр дахварт байдаг тул будаг
дуусвал өөрөө очиж авчирна. Хар хөх будагаа олох гэж би их зовдог юм.
Солонгос үсэг мэдэхгүй болохоорoo хоосон саваа бариад л
явна. Касс гээд /카스/
дармалаар бичсэн байвал би олоод ирдэг. Бичмэлээр бичсэн бол би олохгүй хоосон
буцаж ирээд… хамт ажилладаг, Солонгосоо явуулдаг
байв.
Үргэлжлэл бий