Нэг найз нь өндрөөс унаад амь насаа алдчихлаа. Гэтэл \”Чи мундаг байна.
Бидний тоглодог тоглоомын дараагийн үе рүү орлоо. Бид хожиж чадаагүй. Яаж
давахыг ч мэдэхгүй. Гэтэл найз минь давчихлаа…” гээд л бичсэн байх юм. Энэ
хүүхдүүдэд харамсах, гэмших ухамсар гэж байхгүй болчихсон юм уу. Ямар аймшигтай
ирээдүй биднийг угтан авч байна аа.
Эрүүл ухаанаас амиа алдсан найзынхаа араас гэмших үйлдэл гарах ёстой
баймаар. Гэтэл гэмших нь битгий хэл энэ үйлдлийг нь дэмжсэн, түүнээр нь
бахархсан зүйлийг бичсэн байх юм. Хэчнээн хүүхэд энэ постыг уншиж, \”тоглоомын
дараагийн үе рүү орж, ялалт байгуулах”-ыг хүсч байгаа бол оо. Эрүүл саруул 21
жил өсгөж хүмүүжүүлсэн эцэг, эхэд нь яасан хүнд цохилт болсон бол. Түүн дээр \”ялагч
болсон” гэх энэ пост дахин дахин хутгаад сийчиж буй мэдрэмжийг өгсөн байх даа.
Дахиад л хэлье. Эрүүл хүний оюун санаанаас амиа алдсан хүний араас \”чи чадсан. Баяр хүргэе” гэх үгс гарахгүй. Тиймээс
л эрүүл бус байжээ л гэж дүгнэгдэж байна.
Эцэг эх нь ахиухан орлого олдог айлын хүүхдүүд бүгд л хар тамхи гэгч зүйлд
хамааралтай болчихож. Түүнийгээ хэнээс ч ичиж зовохгүйгээр хэрэглэж, бусаддаа
сайн, сайхан зүйл мэтээр ойлгуулж, залуу үеийг \”хар тахал”-д уруу татсаар
байна.
Миний хүүхэд хар тамхи гэгч зүйлээс хол. Түүнд ийм үнэтэй зүйл авч хэрэглэх
мөнгө байхгүй. Тиймээс \”бусдын хүүхэд лаагаа иднэ үү луувангаа иднэ үү надад
хамаагүй” гээд би нүдээ аниад хажуугаар өнгөрч чадахгүй нь. Учир нь ийм
аймшигтай нийгэмд миний хүүхэд амьдарч байна шүү дээ.
Хэзээ нэг өдөр өөрийн гаргасан буруу шийдвэрээ \”би тоглоомын ялагч болж,
дэлхийн хоёр давхар руу явлаа” гэж мунхаглавал яах вэ. Би тэр үед хэнийг
буруутгах вэ. Хүүхдээ хүмүүжүүлж чадаагүй хөрөнгөтнүүдийг үү, эсвэл ийм нийгэмд
үрээ амьдруулсан өөрийгөө буруутгах уу. Бидний ямар аймшигтай ирээдүй хүлээж байгаа талаар бодохоос ч айж байна.
Хаашаа зугтах вэ?
Амар
Үндэстэн агентлаг