Тэр өдөр хичнээн ичив. Канад улсын бас нэг онцлог байна. Хүмүүс бие биедээ их туслах юм. Үнэн сэтгэлээсээ ч бай, худлаа ч бай “тусламж хэрэгтэй юу?” гэдэг үг, өгүүлбэр амны уншлага юм гээч.
Англи хэлний хичээл “How are you? Can I help you?” гэж л эхэлдэг. Хэлний онцлог ч юм уу соёл ч юм уу?Хүмүүс ер нь ажил дээрээ эв найртай байж, байнга мэндэлж “Сайн уу? баярлалаа, өдрийг сайхан өнгөрүүлээрэй” гэж залхуу хүртэл хэлэх юм. Минут тутамд ингэж байгаа хүмүүсийн сэтгэлийг худлаа гэхийн аргагүй. Зарим монголчууд тэднийг “наанаа инээгээд цаанаа худлаа” л гэх юм. Миний хувьд ажлын цагаа аятай таатай өнгөрөөж байвал цаанаа тэр хүн ямар байх нь хамаагүй. Ажлын хүнтэй ажлаа л ярьж харилцана.
Ажиглаад байхад яаж ч ядарч, яаpч сандарсан энэ хүмүүс уурлаж бухимдахгүй, үнэхээр амар.
“Can I help you? гэсэн асуултыг анх зүгээр л өдөр тутмын хэрэглээний үг гэж боддог байлаа. Гэтэл нэг өдөр ажил оволзоод илүү цаг ажиллах шинжтэй болов. Гэнэт Лэйси, Април гэдэг хоёр канад бүсгүй “Тусламж хэрэгтэй юу? Би Туслах уу?” гэсээр орж ирсэнюм. Үдшийн бүрийгээр нaр манддаг бол ингэж л гийх байсан даа. Гэтэл би гэдэг хүн өөрийн ажлаа дуусгасандаа баярлаад цагаа бүртгүүлээд л гараад явчихдаг байлаа.
Би ч тэр хоёрт баярласнаа илэрхийлээд л үлдлээ. Энэ бол удирдлагын зохион байгуулалт. Илүү цаг ажиллаж төсөв үрэхгүй. Бүгд л гэрийн зүг, үр хүүхэд рүүгээ яарч байгаа ч надад тусалсан юм. Тэд ер нь тэгдэг юм байна. Бүх зүйлээ хамтарч хийдэг, хэн нь сайн ажиллаж байгаа нь гол биш, хэрхэн хамтарч ажиллаж байгаа нь чухал. Ажилчдыг анхнаас нь эв эед сургадаг аж.
Бас өөр зүйлс байна. Зарим хотод хүмүүс бие биедээ бүгд хаалга нээж өгдөг. Бараг 10 метрийн цаанаас хүн ирж явааг харвал хаалгаа нэгээд л зогсчихно. Таныг хүлээгээд л байна. Мөн дарааллын урдуур орвол хэн ч юу ч хэлэхгүй. Үнэхээр яарч байна, эсвэл мэддэггүй юм байна, магадгүй бас бус өөр байдлаар ойлгоно, тоох ч үгүй. Сануулахад, тэд дараалалд зогсохдоо хол хол зайтай зогсдог болохоор Та мэдэхгүйгээсээ болж шууд урд нь зогсож мэдэх л юм.
Б.Уянга
